Świadectwa

Pił…. bo byłam złą żoną!

Lata życia z alkoholikiem wyryły piętno w mojej duszy. Ciągle słyszałam, że to ja ponoszę winę za picie męża… bo jestem złą żoną. Niestety uwierzyłam w jego oskarżenia. Był to trudny okres w moim życiu. Bałam się wyjść na ulicę, wstydziłam się ludzi. Bolało, nie zawsze szczere, współczucie innych. Uśmiech czy zmęczenie na mojej twarzy – to nieważne – były powodem do kolejnej awantury, wywoływanej przez coraz częściej i więcej pijącego męża. Nie pomagały moje „prośby i groźby” , nie przerażały łzy i strach w oczach moich dzieci. Przestawał pić na kilka dni, a później szukał byle powodu do niezadowolenia ze mnie, z dzieci i z pracy, by uczuć się usprawiedliwionym. W pewnej chwili uświadomiłam sobie, że muszę z tym walczyć.

Al-Anon, do którego trafiłam w decydującym momencie mojego życia stało się lekarstwem dla mojej duszy i ciała. Bo razem z duszą cierpiało również moje ciało. Tam spotkałam się z pełnym zrozumieniem, ciepłem, współczuciem. Mogłam „wygadać się” o tym, co mnie boli, wypłakać. Mówiłam do kobiet takich samych jak ja, które na co dzień przeżywały piekło życia z alkoholikiem. Tylko osoba, która przeżywa to samo co ja, może mnie w pełni zrozumieć.

Krok po kroku odzyskiwałam wiarę w siebie, w swoją wartość. Nauczyłam się chodzić z podniesioną głową, normalnie, spontanicznie uśmiechać. Nauczyłam się walczyć o godne życie dla moich dzieci, bo tylko ja mogłam zapewnić im namiastkę spokojnego, szczęśliwego domu. Nauczyłam się patrzeć na życie innych jakbym w nim uczestniczyła.Wiedza, którą zdobyłam dzięki Al-Anon pozwoliła powrócić do normalnego życia. Wyzbyłam się poczucia winy za chorobę alkoholową męża. Poznałam mechanizmy tej strasznej choroby, która zniszczyła mój dom, pozbawiła mnie wiary w miłość, dobro drugiego człowieka. Teraz umiem bronić dzieci i siebie przed „wdeptywaniem w podłogę”, przed zagładą psychiczną i fizyczną.

Słowa modlitwy o pogodę ducha wypowiadane przed każdym mitingiem uświadamiają mi, iż moje życie zależy tylko od tego, jak będę myślała. Zależy od tego, czy będę akceptowała siebie i innych, czy będę umiała zmienić siebie, nie zmieniając na siłę świata. To, co mogę zmienić to, moje spojrzenie na świat i na ludzi wokół mnie. W Al-Anon  zyskałam wiele przyjaźni na dobre i na złe. Choć przegrałam walkę z alkoholem, wiem że wygrywam małe bitwy sama ze sobą.  Walczę z negatywnymi uczuciami niszczącymi moje pogodne spojrzenie na siebie i świat. Wiem ile czeka mnie pracy nad sobą. Wiem również, że warto to robić chociażby dla spokoju, bezpieczeństwa i uśmiechu na twarzach moich dzieci.

                                                                                                   Anka         EMAUS   nr 4/2001